تاثیر دو نوع ماده بلیچینگ ایرانی برمیکروهاردنس کامپوزیت با بیس سایلوران در مقایسه با دونوع کامپازیت با پایه متاکریلات

مقدمه : درمانهای بلیچینگ ممکن است بر کیفیت سطح ترمیمهای کامپازیتی موجود در دهان اثر منفی داشته باشند. هدف این مطالعه تعیین اثر کارباماید پراکسید 16% و 35% بر ریزسختی کامپوزیتهای بابیس سایلوران در مقایسه با دو کامپوزیت بابیس متاکریلات می باشد.  مواد و روش ها: 18عدد دیسک کامپوزیتی با رنگ a3 از هر کدام از کامپازیت های (filtek p90, filtek z350xt enamel, filtek z250) و در مجموع 54 عدد با استفاده از مولد استنلس استیل ساخته شدند. هر یک از کامپوزیتها بصورت تصادفی به 3 گروه مختلف تقسیم شدند (n=6). یک گروه در آب مقطر به مدت 2 هفته در دمای اتاق بعنوان نمونه های کنترل نگهداری شده و گروههای دیگر با کارباماید پراکساید 16% (بلیچینگ در منزل)،4 ساعت در روز به مدت 14 روز و کارباماید پراکساید 35% (بلیچینگ در مطب) یکبار 40 دقیقه، مورد بلیچ قرار گرفتند. میزان ریزسختی نمونه ها قبل و بعد از بلیچینگ با استفاده از vickers hardness testing machine اندازه گیری شد و داده ها با repeated measure anova model آنالیز شدند. یافته ها: ریزسختی اولیه p90 به طور معناداری کمتر از دو کامپوزیت دیگر بود. در مورد z250 و z350 درمان بلیچینگ باعث کاهش معنادار میزان ریزسختی نسبت به گروه کنترل شد (001/0>p ) ، اما در مورد p90 فقط ماده بلیچینگ مطب باعث کاهش معنادار میکروهاردنس شد (009/0=p) اثر بلیچینگ خانگی و مطب بر p90 متفاوت بود (015/0). نتیجه گیری: به دنبال درمان بلیچینگ ریزسختی کامپوزیتهای z250 و z350 به صورت معنی داری کاهش یافت ولی این کاهش به دنبال بلیچینگ در منزل در کامپوزیت p90 چندان قابل توجه نبوده است.